Tenslotte zijn er bureaus, die de omvang van de schade berekenen. Die bureau's baseren zich op het medische rapport en op het rapport, waarin de restcapaciteit vermeld staat. Daaruit trekken ze de conclusie welke werkzaamheden de drogist niet meer kan doen, zodat hij daarvoor schadeloos gesteld moet worden.
Bij de hoogte van die schade baseren ze zich op de jaarcijfers van de drogisterij. Ze rekenen uit welke schade dat betekent voor de drogisterij van de drogist. Die schade berekenen ze over de periode dat de drogist geacht mag worden nog actief te zijn in zijn drogisterij. Stel dat de drogist nog 10 jaar werkt en dan vervroegd met pensioen wil gaan, dan wordt de schade berekend over die 10 jaren. Vervolgens maken ze een rapport op, waarin ze die schade specificeren en precies vaststellen. De discussie over de schadeomvang.
Verzekeraar enerzijds en de advocaat en/of letselschadespecialist anderzijds gaan vervolgens in discussie. Die discussie is gebaseerd op de 3 boven genoemde rapporten. Met name op het rapport, waarin de omvang van de schade berekend is. Die discussie is vaak pure koehandel. De verzekeraar zegt dat het schadebedrag opgeblazen is en beargumenteert dat het veel minder moet zijn.
De advocaat stelt eigenlijk altijd dat het schadebedrag wel juist berekend is en probeert dat standpunt bij de verzekeraar door te drukken.Vervolgens probeert de verzekeraar het schadebedrag te drukken door een veel lager bedrag voor te stellen. Daarbij stelt de verzekeraar de drogist dan voor de keuze of nu met minder genoegen te nemen of jaren lang te procederen voor een veel hoger bedrag. Die tactiek lukt vaak.Soms is de advocaat het niet eens met een rapport. In dat geval kan hij alleen maar een ander bureau inschakelen voor een nieuw rapport. In de praktijk is dat erg lastig, omdat de verzekeraar meestal weigert de kosten van nieuw rapport te betalen. Die kosten zal het slachtoffer dan zelf moeten betalen.
Overig
- Omdat de verzekeraar aansprakelijkheid erkent, komt de zaak bijna nooit voor de rechter. Toch is het soms verstandig dat wel te doen. Met name als het allemaal veel te lang duurt, voordat de verzekeraar akkoord is met de hoogte van de schade
- Bij het begin van de zaak geeft de verzekeraar altijd een voorschot aan het slachtoffer. In dit geval zou een bedrag van 8000 euro een redelijk voorschot zijn. Want met dat voorschot kan de drogist voorlopig een andere werkkracht inhuren om achter de toonbank te staan. De bedoeling van zo'n voorschot is dus dat het slachtoffer zich voorlopig kan behelpen totdat de schade definitief betaald en geregeld is
- Bij verkeersongevallen gebeurt het vaak dat het slachtoffer ook schuld heeft aan het ongeval, zij het slechts gedeeltelijk. Als de medeschuld van het slachtoffer bijvoorbeeld 40% is, krijgt het slachtoffer dus niet meer dan 60% van zijn schade vergoedt.
Medeschuld in het verkeer is vaak aanwezig. Bijvoorbeeld de ene automobilist geeft geen voorrang, maar de andere automobilist reed veel te hard. Dan hebben ze dus beiden schuld aan de aanrijding.d. Tijdens de behandeling van een letselschadezaak kunnen -helaas- allerlei complicaties ontstaan. Bijvoorbeeld de verzekeraar komt op zijn eerder standpunt terug en trekt zijn aansprakelijkstelling in. Dat kan gebeuren, als er onverwacht nieuwe gegevens boven water komen. Maar dat gebeurt niet vaak.
Als het wel gebeurt, moet het slachtoffer de kosten van rechtsbijstand zelf betalen.
Als het wel gebeurt, moet het slachtoffer de kosten van rechtsbijstand zelf betalen.
Vaak is het dan maar het beste de zaak bij de rechtbank aan te brengen met een dagvaarding.