Opsporingsonderzoek

De vervolging van een verdachte begint met het opsporingsonderzoek. De rechercheurs doen er veel aan om het bewijs rond te krijgen. Het doel heiligt bij hen vaak de middelen. Maar het is zelden dat de rechter daarom de zaak niet ontvankelijk verklaart of de straf vermindert. Daarom is het zaak dat een verdachte onmiddellijk een advocaat inschakelt, zodra de vervolging begint. Zorg dat deze bij alle verhoren is en zeg niets zonder zijn toestemming.

Bewijsrecht en bewijsmiddel

Het gevaar van het opsporingsonderzoek zit ‘m in het bewijsrecht: op basis van 2 bewijsmiddelen kan de rechter u veroordelen. Dus de rechercheurs jagen op 2 bewijsmiddelen.

Wat is een bewijsmiddel?

Een bewijsmiddel is een getuigenverklaring, eigen bekentenis, sporenonderzoek en de verklaring van een deskundige. Daar moeten dus 2 bewijsmiddelen van aanwezig zijn, wil de rechter tot een veroordeling kunnen komen. 2 getuigen kunnen dus voldoende zijn.

Voorbeeld

Om een voorbeeld te geven, bij een insluiping treft de recherche haren aan.
Bij DNA onderzoek blijken die van verdachte te zijn. Een buurvrouw heeft de insluiper gezien en herkent de verdachte bij een confrontatie. Dat zijn dus 2 bewijsmiddelen: sporenonderzoek en een getuigenverklaring. De rechter kan dus nu de verdachte veroordelen.

De praktijk is echter dat de recherche maar 1 bewijsmiddel heeft. Bijvoorbeeld alleen de haren van de insluiper. Daarop is het de rechter wettelijk verboden de insluiper te veroordelen. Dat risico weet de recherche erg goed. En dus sluiten ze de insluiper voorlopig in en gaan hem verhoren. En in die verhoren proberen ze het 2 e bewijsmiddel los te krijgen: de eigen bekentenis.

Het risico van dit soort verhoren is bekend. De recherche weet dat veel verdachten zullen bezwijken als ze maar lang genoeg verhoord worden. Maar daar ligt een grens. Die grens zijn de grondrechten. Ook de verdachte heeft grondrechten.Te langdurig verhoren kan in strijd met die grondrechten komen. Het kan er toe leiden dat verdachten bekennen, terwijl ze het niet gedaan hebben.

Het is aan de rechter vast te stellen of de recherche te ver gegaan is. Maar deze is daar terughoudend in. Begrijpelijk in een gecompliceerde maatschappij met veel verschillende bevolkingsgroepen, die vaak een eigen, ondoorzichtige cultuur hebben met hun eigen problemen. Problemen, die de samenleving ingrijpend kunnen ontwrichten. De rechter zal dan al gauw de voorrang geven aan bescherming van die samenleving boven de rechten van de individuele verdachte.

Daarom is het beter direct een advocaat in te schakelen, die ten behoeve van verdachte de rechercheurs volgt en bij de verhoren aanwezig is. Bij een veroordeling geldt nog steeds aftrek van 1/3 deel. Dus een onvoorwaardelijke veroordeling tot 12 maanden celstraf betekent 9 maanden zitten. En een maand is dan 30 dagen.

De strafeis en het vervolgingsbeleid van het openbaar ministerie

Het is vrij onbekend dat het openbaar ministerie op haar website haar vervolgingsbeleid uitlegt. Ze geeft daarbij aan welke straffen ze gaat eisen in allerlei gewone strafzaken als rijden onder invloed, geweldpleging, diefstal en zo voort. De site vindt u onder : http://www.om.nl/ Via beleid gaat u naar de strafeis en vandaar naar Polaris richtlijnen voor strafvordering.

Daar ziet u voor bijna alle misdrijven staan welke straf de officier van justitie gaat eisen. Op dezelfde site staat ook te lezen hoe hoog boetes zijn en welk beleid de officier van justitie hanteert bij vervolging.